Perkhidmatan awam adalah tindakan, institusi atau perkhidmatan yang dipromosikan oleh kerajaan untuk menjamin kesaksamaan di kalangan rakyat.

Hak yang sama

Pentadbiran sesebuah negara mesti memastikan bahawa semua warganegara mempunyai akses kepada hak yang sama. Untuk ini, adalah penting bahawa terdapat satu siri perkhidmatan awam dalam sektor strategik masyarakat: pendidikan, kesihatan, pengangkutan, keselamatan, rawatan sisa, pekerjaan dan sebagainya. Tidak menghairankan, mereka semua dibiayai dengan membayar cukai dan diuruskan oleh penjawat awam.

Tanggungjawab kerajaan

Orang yang bertanggungjawab atas perkhidmatan awam adalah pentadbiran negeri, tetapi ini tidak bermakna ia semestinya sebuah syarikat awam yang menawarkan perkhidmatan, kerana pentadbiran kadang-kadang menyewa syarikat swasta untuk mengambil alih pengurusan perkhidmatan awam. Ini bermakna bahawa warganegara menerima perkhidmatan tertentu (sebagai contoh, akses kepada air) tetapi tidak penting bahawa entiti itu dimiliki secara awam. Keadaan ini disertai oleh beberapa kontroversi dan untuk sesetengahnya adalah cara menswastakan kuasa negara sendiri dan agak tidak menyenangkan. Bagi penganjur penswastaan, perkhidmatan penyumberan luar melalui entiti persendirian mewakili simpanan ekonomi untuk tabung negeri. Selain perdebatan tentang siapa yang menyediakan perkhidmatan (negeri secara langsung atau syarikat swasta), terdapat persetujuan umum tentang keaslian untuk memudahkan akses kepada pelbagai perkhidmatan untuk mengelakkan ketidakseimbangan sosial.

Idea yang mentadbir sebarang perkhidmatan awam adalah kesamaan semua individu, tanpa mengira status sosial mereka atau sebarang keadaan lain.

Di negara yang berbeza, konsep perkhidmatan awam ditentukan di institusi yang berlainan (negeri, persekutuan, autonomi, perbandaran, dll.).

Perkhidmatan awam mengikut ideologi

Dari pendekatan liberal atau neoliberal, sektor awam mesti dikurangkan dan terhad serendah mungkin. Mengikut visi politik ini, negara mesti campur tangan sesedikit mungkin dalam kehidupan rakyat, yang mesti bebas membuat keputusan mengenai keperluan mereka.

Dari perspektif sosial demokratik, difahamkan bahawa negara mempunyai kewajipan untuk menampung keperluan tertentu supaya kepentingan ekonomi syarikat tidak menjadikan perkhidmatan awam menjadi aktiviti yang menguntungkan, iaitu, dalam perniagaan.