Elektronegativiti pada dasarnya merupakan ukuran yang menunjukkan keupayaan atom untuk menarik kepada elektron sendiri yang bersesuaian dengan atom lain apabila kedua-duanya membentuk ikatan kimia . Ikatan ini adalah proses kimia biasa yang bertanggungjawab terhadap interaksi yang berlaku antara atom, ion dan molekul.

Adalah perlu disebutkan bahawa semakin besar atom, semakin besar keupayaan untuk menarik elektron, sementara itu, keupayaan untuk menarik akan dikaitkan dengan dua isu seperti: potensi pengionan dan hubungan elektro.

Pengetahuan tentang pengukuran elektronegativiti adalah sangat penting apabila mengetahui jenis ikatan bahawa dua atom akan menjana selepas gabungan mereka, iaitu, ia boleh diramalkan dengan lebih mudah.

Ikatan yang berlaku di antara atom yang sesuai dengan kelas yang sama dan yang mengira elektronegativiti yang sama akan menjadi apolar. Jadi, semakin besar perbezaan dalam elektronegativiti antara dua atom, semakin besar kepadatan elektron di sekitar atom yang lebih banyak elektronegatif.

Sekarang, perlu disebutkan bahawa apabila perbezaan dalam elektronegativiti antara dua atom adalah penting, akan ada jumlah pemindahan elektron dan apa yang dikenali sebagai spesies ionik akan terbentuk.

Dalam kes logam tertentu, kerana mereka mempunyai elektronegativiti yang rendah, mereka akan membentuk ion positif manakala elemen bukan logam mempunyai elektronegativiti yang lebih rendah dan ion negatif akan dibentuk.

Terdapat dua skala, Pauling dan Mulliken, untuk mengklasifikasikan pelbagai nilai elektronegativiti atom.

Pada mulanya, elemen elektronegatif yang paling muncul ialah fluorin, dengan nilai 4, 0, sementara elektronegatif-kurangnya francium, dengan hanya 0.7. Linus Amerika Carl Pauling adalah salah seorang ahli kimia kuantum pertama dan pada tahun 1954 sumbangan besarnya diiktiraf dengan membezakannya dengan Hadiah Nobel dalam Kimia.

Untuk bahagiannya, pada skala Mulliken, neon mempunyai nilai 4.60 manakala rubidium 0.99. Robert Sanderson Mulliken juga seorang ahli kimia Amerika yang terkenal, yang bukan sahaja terbentuk dalam penyelidikan tetapi juga dalam latihan profesional. Pada tahun 1966 beliau menerima Hadiah Nobel dalam Kimia.